စာရေးသူသည် ရှမ်းပြည်နယ် မှ သတင်းထောက်တစ်ဦးဖြစ်ဦးဖြစ်ပြီး ဤဒိုင်ယာရီရေးရန် လေတန်ခွန်ပုံပြင်များ မှ ပံ့ပိုးကူညီမှုပါသည်။ 

"ဖမ်းဖို့ဆီးဖို့ အမည်စာရင်းပါလာပြီ။ ရှောင်လိုက်ပါတော့" ဆိုပြီးအသိမိတ်ဆွေက သတင်းစကားပါးလာတဲ့အသံက ခုချိန်ထိနားထဲကြားနေရဆဲဖြစ်ပါတယ်။

ဒီသတင်းက အားလုံးကိုပြောင်းသွားစေခဲ့ပါတယ်။

အမှန်တရား တွေဖော်ထုတ်ဖို့၊ ပြည်သူလူထု အတွက်ရပ်တည်မယ် လူ့အခွင့်အရေး ချိုးဖောက်ခံရမှုတွေ ဖော်ထုတ်မယ်လို့ ခံယူရင်း သတင်းမီဒီယာလောကထဲကို ကျွန်တော် ရောက်ရှိလာခဲ့တာပါ။

အာဏာသိမ်းပြီးနောက် သတင်းမီဒီယာ တွေကိုနှိပ်ကွပ်ဖို့ စစ်ကောင်စီက လုပ်လာခဲ့ပါတယ်။ သတင်းသမား တွေကို ဖမ်းဖို့ဆီးဖို့ ပြုလုပ်လာခဲ့ တာပေါ့။ ​ကျွန်တော်နေတဲ့ မြို့တော်တောင်ကြီးမှာ ညညဆိုရင် ဆန္ဒပြ တဲ့သူ၊ အာဏာဖီဆန်တဲ့သူမှန်သမျှနဲ့ သတင်းသမား တွေကို လိုက်လံဖမ်းဆီးမှုတွေ နေ့စဉ်လုပ်လာခဲ့ပါတယ်။

အာဏာသိမ်းပြီးလို့ ပြည်သူတွေအာဏာဖီဆန်မှုအမျိုးမျိုးကို သတင်းယူတင်ဆက်မှုတွေပြုလုပ်ခဲ့ တယ်။  တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်တာတင်မကပဲ report တွေလုပ်တယ်။ အကြမ်းဖက်မှုကျူးလွန်တဲ့ ရဲတပ်ဖွဲ့ ကို ပြည်သူတွေသိအောင် သတင်းယူရိုက်ကူးမှတ်တမ်းပြုလုပ်ခဲ့ပါတယ်။

အဲလိုနဲ့ကျွန်တော်ကလည်း ဖမ်းဆီးဖို့အမည်စာရင်းပါလာတော့ အဖမ်းမခံပဲ အပြင်ကလုပ်စရာတွေအများကြီးရှိသေးတယ်လို့ခံယူရင်း တိမ်းရှောင်နေလိုက်ပါတယ်။ ရှောင်တိမ်းနေရပေမယ့် ဘယ်တော့အဖမ်းခံရမလဲ၊ ဖမ်းမိရင်ဘာလုပ်မလဲဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ နေရောညပါ စိတ်လုံခြုံ မှုမရှိတော့ပါ။

နေ့ဘက်မှာဆိုရင် ဟိုပြေးဒီပြေးလုပ်လို့လွယ်ကူပေမယ့် ညအချိန်မတော် လာခဲ့ရင်ဘယ်လိုရှောင်တိမ်းရမလဲဆိုတာ အမြဲတွေးပူပြီး ညညဆိုအိပ်မပျော်တဲ့ ညပေါင်းတွေလည်းကြာခဲ့ပါပြီ။

ညအိပ်တဲ့အချိန်မှာ ကိုယ့်ရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကားသံဆိုင်ကယ်သံတွေကြားရင်၊ ခွေးဟောင်သံတွေကြားရင် ဘယ်သူတွေလဲဆိုပြီး ထထပြီးကြည့်နေရတယ်။  ဒီလိုမျိုးစိတ်ခြောက်ခြားမှုတွေနဲ့ ဖြတ်သန်းလာတာ တစ်နှစ်ရှိနေပါပြီ။

အပြင်တွေသွားတာ သူများကိုယ့်ကိုစောင့်ကြည့်နေသလို့ခံစားရပါတယ်။ မရင်းနှီးတဲ့ဒေသ တောကျေးရွာမှာ တိမ်းရှောင် နေတော့ သူစိမ်းတွေကိုယ့်ကို ကြည့်နေတယ်ဆိုရင်ဖြင့် ဒလန်များလား သူဘာလို့ကိုယ့်ကိုကြည့်နေတာလဲ ဆိုပြီး သူတို့ကိုလည်းစကားမပြောရဲ စိတ်မလုံခြုံမှုတွေ နေ့စဉ် ခံစားနေရပါတယ်။

ဒီအလုပ်ကိုစွန့်လွတ်လိုက်ရမလား၊ ပြည်ပနိုင်ငံကိုသွားပြီးခိုလှုံရမလား စတဲ့ဝေခွဲမရတဲ့ စိတ်ကူးတွေ အမြဲတွေးနေမိခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အကြောင်း ကြောင်းကြောင့် မလုပ်ဖြစ်သေးပါဘူး။

Mental health သင်တန်းတွေလိုက်တက်ပြီး စိတ်ကိုထိန်းနေရပါတယ်။ လက်ရှိအချိန်ထိ နေရာတစ်ခုမှာ အကြာကြီး မနေထိုင်ရဲသေးတဲ့ဘဝမှာ နေထိုင်နေပါတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင် ကိုအမြဲတမ်းသတိနဲ့နေထိုင်နေရတယ်။ တခါတခါ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကွာ ဖြစ်လာသမျှ ခံလိုက်မယ်လို့ စိတ်ကူးဖူးပေမယ့် တကယ့်ဖြစ်လာမယ့်အကျိုးဆက်တွေပြန်တွေးရင်း ကိုယ့်ကြောင့် ကိုယ့်ရဲ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက် ကိုမထိခိုက်ချင်တဲ့အတွက် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်နဲ့ မနေပဲသတိကပ်ပြီး ပြန်နေထိုင်ပါတယ်။

ကျွန်တော် ရှောင်တိမ်းနေတဲ့ကာလမှာ စစ်ကောင်စီ လက်အောက် ရဲဌာနက ကျွန်တော်ခင်မင်ခဲ့တဲ့ ရဲဝန်ထမ်းတစ်ဦးက Facebook messenger မှာ လမ်းပြောလာပါတယ်။ ညီလေးရေပြန်လာခဲ့ပါတော့ ဒီမှာ အေးဆေးဖြစ်သွားပြီလို့ ပြောလာတယ်။

ကျွန်တော် ကဘာမှပြန်မပြောပဲငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့ကို မျှားခေါ်နေတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာထင်နေတယ်။

မကြာပါဘူး တိမ်းရှောင် နေတဲ့ ကျွန်တော် သတင်းအရင်းအမြစ် တစ်ဦးဖြစ် သူက သူပြန်လာတော့မယ့်အကြောင်း ကျွန်တော့ကို တိုင်ပင်တယ်။ စစ်ကောင်စီ ကိုယုံလို့မရဘူးနော်လို့ ပြန်ပြောခဲ့ပေမယ့်  သူ့အစားမိသားစု ထောင်ကျနေတာ သူမခံစားနိုင်လို့ စစ်ကောင်စီ ကမ်းလှမ်းမှုကို လက်ခံပြီး နေအိမ်ပြန်လာခဲ့တာပေါ့။

ကိုဗစ်စည်းကမ်းအရ နေအိမ်မှာ တိတ်တိတ်လေးပြန်နေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။ သူပြန်ရောက်နေပြီဆိုတာ ပတ်ဝန်းကျင်တွေသိသွားပြီးတဲ့အချိန်မှာ မဖမ်းပါဘူးပြန်လာခဲ့ပါ အမှုပိတ်ပေးပါမယ်လို့ စစ်ကောင်စီ ပြောခဲ့တဲ့ကတိကိုပျက်ကွက်ပြီး သူ့ကို ညသန်ခေါင်အချိန် လာဖမ်းသွားတယ်။ ခုချိန်ထိအဆက်အသွယ်မရတော့ဘဲ ဘယ်ကိုဖမ်းသွားပြီးဘာလုပ်လိုက်တယ်ဆိုတာ မသိရတော့ပါ။

ဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော်ရဲ့လုံခြုံရေး ခေါင်းလောင်းက ပြန်တီးလာပါတယ်။ ကိုယ်နေနေတဲ့နေရာ မလုံခြုံသေးဘူး လို့ခံစားရတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ညရောက်မှာကို အရမ်းကြောက်ခဲ့ရတဲ့ဘဝက ရှည်လျားလာပါတယ်။

ကျွန်တော့  သတင်းတိုက်မှာ လနဲ့ချီပြီးအလုပ်မလုပ်ပဲ ငြိမ်နေလိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော့် သတင်းထောက်တွေကိုလည်း လုံခြုံရေး ဦးစားပေးနေခိုင်းလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်တော့ဒီအတိုင်းနေလို့မဖြစ်ဘူး ပြည်သူအတွက်အမှန်တရားဘက်ကိုရပ်တည်ဖို့လိုတယ် ဆိုပြီးတော့ သတင်းပြန်လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ရောက်တဲ့နေရာ ရတဲ့နည်းတွေနဲ့ ဦးဆောင်ပြီးပြန်လုပ်တယ်။

သေချာတာကတော့ စိုးထိပ်စရာ ညတွေပိုပြီးတော့ ပြင်းထန်လာတယ်။ ကြောက်ကြောက် နဲ့ဆက်လုပ်တယ်၊ သတိထားပြီးဆက်လုပ်တယ် အဲလိုနဲ့ ညရောက်မှာကိုအမြဲကြောက်တဲ့ဘဝ ညကြောက်ဘဝဖြစ်နေပါပြီ။

ပန်းချီလက်ရာ Songbird။ သရုပ်ဖော်ပုံများ ထုတ်လုပ်ရန် လေတံခွန်ပုံပြင်များမှ Songbird ကိုပံ့ပိုးကူညီပေးနေပါသည်။